Το όνειρο του Ρέμου

Να το ξέρετε. Ο Αντώνης ο Ρέμος ζει το όνειρό του αυτόν τον καιρό.Είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση απο τον Νικολαίδη της άεκ και τον Ζαγοράκη του πάοκ.Οι δύο που προανέφερα έχουν υπάρξει ποδοσφαιριστές. Άνθρωποι της πιάτσας. Τα ξέρουν τα πράγματα απο μέσα. Είναι εργάτες που κατάφεραν να πάρουν την επιχείρηση στην οποία δούλευαν επι χρόνια και έγιναν αφεντικά. Ο Αντώνης ήταν φίλαθλος. Άκολουθούσε την ομάδα όπου μπορούσε.Πρίν χρόνια είχε γίνει φιλικό Κοζάνη-Ηρακλης και ο Ρέμος τραγουδούσε στην Θεσσαλονίκη εκείνο τον καιρο και πήρε το όχημα και ήρθε στην Κοζάνη για να δει το πρώτο φιλικό της ομάδας εκείνη την περίοδο.
Αναμφίβολα την πονάει την ομάδα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα κάνει λάθη.
Ένας άνθρωπος που κάνει το όνειρο του πραγματικότητα , έχει και μια εικόνα για τα πράγματα λίγο πλασματιή.
Γιατί άλλο είναι να είσαι παρατηρητής μιας κατάστασης και άλλο είναι να είσαι ο ρυθμιστής της.
Δε θα μπώ στη διαδικασία να κρίνω τι λάθη έχει κάνει (αν έχει κάνει) , γιατί ακόμη είναι φανερό ότι ο άνθρωπος βαδίζει με τόση αστάθεια , όση έχει κι ένα μωρό στα πρώτα του βήματα.
Μακάρι η ομάδα να είναι τυχερή στις πρώτες αγωνιστικές και να σταθεί καλά στο γήπεδο ώσπου να βρει τα πατήματα και τους αυτοματισμούς που χρειάζονται ώστε να αρχίσει να ρολάρει και η επιχείρηση Ηρακλής να μπεί σε μια διαδικασία εξυγίανσης χαρίζοντας στον πρόεδρα εμπειρίες ευχάριστες δίδοντάς του τα ερεθίσματα να συνεχίσει να ζει το όνειρό του. Να διοικεί την ομάδα της καρδιάς του. Τον Ηρακλή.